و لاشه های مردارهای مالیخولیایی ذهنم را به گدازه های آتش می سپردم تا شاید پژواک آزادی ام را در گوشم نجوا دهی؛

یا شاید پودهای پوشالی رشته رشته شده ی آرمانم را به عنکبوت های بی عار زمانه بسپاری تا برای خویش متروکه های پشمینه بسازند؛

کسی چه می داند؛

ولی بگذار باز هم با "هیچکس" در برهه های نمناک تاریخ قدم بردارم؛

و به تو بیاندیشم...

آری، به تو...

فقط به تو...

ای زیباترینم....

ای پروردگار... 

نظرات شما عزیزان:

میثم اشجعی

ساعت9:33---7 ارديبهشت 1391

آقا خودت میگی هر مطلبو بزارین جاش صفحه اصلی نزارین. بعد خودت... عجبا.پاسخ:میثم جان بلاخره مدیری گفتن دیگه.عزیزم برای حفظ نظم وب گفتم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: